De serie die me keihard brak, liet lachen, en toen weer brak
+ van homemade broccolisoep tot smokey cocktails: het draait allemaal om balans
Lieve mensen van het goede leven,
Mijn leven draait continu om balans zoeken. Tussen een gezond, simpel maaltje op een doordeweekse dag thuis, tot de hort op met cocktails en een schaal bruin fruit (alias bitterballen) als avondeten in het weekend. Tussen lekker-wegluister-podcasts tot zware true crime-kost. Van heftige series die me aan het huilen denken zetten tot makkelijke reality-tv zoals Married at First Sight (waar ik opnieuw compleet verslaafd aan ben).
Toegegeven: ik vind dat evenwicht vinden verre van makkelijk. Ik wil alles tegelijk: gezond leven én uitbundig tafelen, m’n hoofd leegmaken én eindeloos scrollen, diep geraakt worden én keihard lachen. Ik weet inmiddels: balans is geen einddoel, maar iets waar ik steeds een beetje naartoe beweeg.
Deze nieuwsbrief is dan ook best een grappige afspiegeling van alles waar ik van hou:
Een dampende kom comfort food voor thuis
Een lekker Mexicaans restaurant met taco’s en margarita’s
Een steengoede podcast (perfect voor tijdens het wandelen, sporten of schoonmaken)
Een serie die me deed huilen, lachen, en alles daartussenin
Een truc die me helpt bij het plannen van uitjes en organizers die m’n koffer overzichtelijker maken.
Veel plezier met lezen, kijken, luisteren, plannen en inpakken!
Kooktip: de lekkerste broccolisoep ooit
Sommige mensen vinden soep saai (ik snap nooit waarom, ik vind soep zalig) – maar deze is allesbehalve dat. Door de aardappel wordt ‘ie zó romig dat je geen room meer nodig hebt (al mag het wel, natuurlijk). Je hebt in no-time een grote pan comfortfood op tafel. Perfect voor drukke dagen of om restjes mee op te maken.
Ingrediënten voor 4 personen / 1 grote pan soep:
1 stronk broccoli (roosjes + steel in dunne plakjes)
Handvol kruimige aardappels, geschild en in blokjes
4 sjalotten, in ringen
4 teentjes knoflook, fijngehakt
Je favoriete specerijen / gedroogde kruiden, bijvoorbeeld mosterdpoeder, dille, peterselie, anijszaad, lavas
1 blik kikkererwten (inclusief vocht)
750 ml kippen- of groentebouillon (of meer als je een dunnere soep wil)
Olijfolie
Zwarte peper & zout
1 bosje verse peterselie
(Optioneel) plantaardige room
(Optioneel) restje geraspte kaas (oude kaas, Parmezaan of pecorino)
Eventuele toppings: pijnboompitten, gebakken knoflook en/of uitjes, krokant gebakken spruitjes, etc etc…
Zo maak je het:
Fruit de sjalot en knoflook in olijfolie (laat de knoflook niet verbranden) in een grote soeppan (pak de grootste die je hebt). Voeg de broccoli toe, schep om en bak een paar minuten mee. Kruid met peper en zout en voeg eventueel specerijen toe.
Voeg dan de aardappel, kikkererwten en bouillon toe. Breng aan de kook en laat 10-15 minuten pruttelen tot alles gaar is. Voeg de helft van de verse peterselie toe. Pureer met een staafmixer tot een gladde soep, eventueel met een scheut room. Proef en breng indien nodig extra op smaak met peper en zout. Top af met de rest van de peterselie en alle toppings die je lekker vindt.
Eettip: Mexicaans eten bij MasMais in Amsterdam
Als ik zin heb in Mexicaans, fiets ik linea recta naar MasMais. Ze hebben twee locaties in Amsterdam-West, en allebei zijn top.
Wat ik sowieso altijd bestel, is de Smoky Paloma met mezcal. Misschien wel mijn favo cocktail van Amsterdam en intens gevaarlijk, want hij slurpt weg als ranja. Sterrin gaat vaak voor de klassieke margarita (tip, ga op een donderdag, dan zijn alle margarita’s maar €5).
Daarna delen we vaak allerlei lekkers zoals de ceviche van zeebaars, garnalencocktail met avocado, tuna tostada met unagi-glazuur en geroosterde maiskolf met limoenmayo en Parmezaanse kaas (need I say more?). Maar houd vooral een plekje over voor de taco’s. Vooral die met topping van carnitas (langzaam gegaarde pulled pork) met krokant gepoft spek en salsa verde is knetterlekker.
Je vindt MasMais op twee locaties in Amsterdam: MasMais Cantina op de Admiraal de Ruijterweg en MasMais Taqueria op de Hoofdweg.
Leestip (of eigenlijk: luistertip): Sentimental Garbage
Okee, ik smokkel een beetje – want dit is technisch gezien geen leestip, maar een luistertip.
De podcast Sentimental Garbage (te luisteren via Spotify, Podimo, Apple Podcasts) voelt alsof je met vriendinnen op de bank zit, glas wijn in de hand, urenlang kletsend over films en series. De podcast wordt gehost door Caroline O’Donoghue en draait om ‘de cultuur waar we van houden, maar waar de maatschappij ons soms een beetje voor laat schamen’ (aldus zijzelf). Denk: romcoms, meidenseries, popgroepen, chicklit. Kortom: alles wat lekker is, maar ook vaak wordt weggezet als oppervlakkig.
Caroline is slim, geestig en heeft heerlijke gasten, zoals schrijvers Dolly Alderton (you know I love her) en Coco Mellors (van dat boek Cleopatra & Frankenstein waar ik het laatst over had). Met elke gast duikt ze diep in films, series, boeken en andere culturele topics die verrassend veel lagen blijken te hebben.
Mijn favoriete afleveringen zijn die over Sex and the City. Zó vol rake observaties, scherpe grappen, funny trivia en herkenbare anekdotes. Andere aanraders: de afleveringen over 10 Things I Hate About You, The Sound of Music, Emily in Paris en de Before-films van regisseur Richard Linklater, nog steeds m’n favoriete filmtrilogie ooit.
Perfect om te luisteren tijdens een wandeling, op de fiets, als je je kast aan het uitmesten bent of cardio probeert vol te houden op de loopband.
Leeftip: altijd een lijst met leuke plekken paraat
Ken je dat? Je wil een leuk tentje reserveren voor een bijzonder diner, of een weekend weg boeken naar een andere stad. En dan slaat de keuzestress toe. Want hoe heette die ene leuke B&B in Antwerpen ook alweer? En waar zat toch die goede Italiaan die m’n zus laatst tipte? De truc: lijstjes bijhouden. Jep, komt ze weer.
Ik maak voor elke leuke stad die ik ga bezoeken – of heb bezocht – een lijstje in Google Maps. Zodra ik ergens een toffe tip tegenkom (via Instagram, vrienden, tijdschriften), voeg ik ‘m meteen toe. Extra handig: in Google Maps kun je ook notities per hotspot toevoegen, zoals ‘livemuziek op donderdag’, ‘killer cocktails’ of ‘fantastische noedelsoep’. Zo weet ik later nog precies waarom ik die plek ooit heb opgeslagen.
Mijn vriendin en ik delen daarnaast een gesyncte notitie op onze telefoons met restaurants die we samen nog willen bezoeken. Dit systeem is goud als we ergens een hapje willen eten. Geen eindeloze discussie, maar gewoon snel checken welke er nog op het lijstje stonden (en dan hopen dat we er nog terecht kunnen, natuurlijk). Sowieso is het maken van zo’n lijst al superleuk voor de voorpret.
Deze truc werkt trouwens ook goed voor vakanties. In Booking.com verzamel ik al jaren droombestemmingen in een favorieten-lijst, verdeeld in categorieën en per stad, vol hotels en B&B’s die ik ooit nog zou willen bezoeken.
Mijn toekomstige zelf is me vast dankbaar.
Kijktip: Dying for Sex (Disney+)
Soms kijk je een serie die zo diep raakt, dat je 'm eigenlijk niet aan één stuk kúnt kijken. Dat had ik met Dying for Sex (te zien via Disney+). Niet omdat het niet goed genoeg was – integendeel, ik had het liefst alles willen bingen – maar omdat deze serie zó hard binnenkwam dat ik de tv regelmatig uit moest zetten. Om even adem te halen, iets anders te kijken of, vaker nog, een potje stevig janken.
Truth bomb: ik denk niet dat ik ooit zóveel heb gehuild bij een serie.
Omdat ik zelf (acht jaar geleden) kanker heb gehad, was deze serie des te confronterender. Door de jaren heen heb ik aardig wat films, series en documentaires gezien waarin kanker een rol speelt, maar geen enkele raakte me zoals deze. Waarom? Omdat het zo écht en zo rauw is. En omdat het dus niet per se om de ziekte draait, maar om het leven daaromheen. Iets wat ik zelf uitgebreid heb beschreven in mijn boek Je bent jong en je krijgt wat: ook als je ziek bent, blijf je een mens. Met wensen, dromen, mooie en minder mooie eigenschappen en – niet geheel onbelangrijk – ook lusten.
Daar gaat Dying for Sex precies over. De jonge Molly (waanzinnig goed gespeeld door Michelle Williams) hoort dat haar borstkanker is uitgezaaid en dat genezing niet meer mogelijk is. Terwijl haar man Steve meteen in een (nogal irritante) zorgrol schiet, verlangt Molly er hevig naar om weer ‘iets te voelen’ – en met name toch eindelijk eens ‘n keertje klaar te komen bij een ander. Ze verbreekt haar relatie en gaat op een seksuele ontdekkingstocht, met haar beste vriendin Nikki (vertolkt door de geweldige Jenny Slate) aan haar zijde.
Wat volgt is heftig, grappig, ongemakkelijk, ontroerend en herkenbaar tegelijk. Molly verkent datingapps, masturbeert er lustig op los en test haar grenzen uit binnen de BDSM. Alsof ze seks helemaal opnieuw moet leren ontdekken, nu ze weet dat haar dagen zijn geteld.
Mooi detail: de serie is gebaseerd op de gelijknamige podcast van Molly en Nikki, uit 2020.
Wat ik vooral zo knap vind, is hoe Dying for Sex knap balanceert tussen onderwerpen als seks en dood, humor en verdriet, luchtigheid en diepgaande emoties. Seks wordt minstens zo serieus genomen als de dood. Vaak zat ik keihard te huilen, om daarna toch ook weer te moeten lachen om alle surrealistische gebeurtenissen. En daarna brak het me weer. Bij de laatste aflevering heb ik echt de ogen uit m’n kop gejankt – de hele aflevering lang heeft mijn lieve vriendin me vastgehouden.
Dying for Sex is voor mij misschien wel de mooiste, puurste en eerlijkste serie over kanker die ik ooit gezien heb. Ga kijken – maar houd tissues binnen handbereik.
Shoptip: organizers voor in je koffer
Als ik op vakantie of een weekendje weg ga, ben ik dus die nerd die al dágen van tevoren begint met haar koffer te pakken. Ik vind dat dus echt heerlijke voorpret. Lekker nadenken over outfits, alvast spullen klaarleggen, lijstjes maken – en dan begint het grote Tetris-spel van het daadwerkelijke inpakken. Misschien geniet ik daar nog wel het meest van.
Mijn koffer-organizers horen daar absoluut bij. Ik gebruik die al zeker vijftien jaar en heb al heel wat setjes versleten. Hiermee hou ik overzicht in mijn koffer, trek ik makkelijk spullen eruit zonder een totale chaos achter te laten en blijven kleren lekker droog en schoon. Ik gebruik vaak aparte tasjes voor ondergoed, kleding, bikini’s, elektronica et cetera – alles een eigen plekje.
Deze 7-delige set van het merk Drappie kost 25 euro en is ideaal omdat je meerdere formaten krijgt: handige mesh-cubes voor kleding, aparte organizers voor opladers en accessoires, én een speciale tas voor schoenen. Superlicht (de hele set weegt maar 300 gram), makkelijk schoon te maken, en geloof me: als je dit eenmaal gewend bent, wil je nooit meer terug naar die losse rommel in je koffer.
Dat was ‘m weer, lieve mensen. Heb je iets uit deze nieuwsbrief geprobeerd of gespot waar je blij van werd? Stuur me vooral een berichtje via Instagram. Vind ik oprecht superleuk. En ken je iemand die ook wel wat balans fijne tips kan gebruiken? Stuur deze nieuwsbrief gerust door.
Liefs,
Monique