Het restaurant waar ik het liefst elke week zou willen eten

+ wandelen met historische verhalen, een verrassende snack uit de airfryer en het boek dat ik in één ruk uitlas

Lieve mensen van het goede leven,

Mijn hoofd zit altijd vol. Vol to-do’s, ideeën, reminders die ik midden in de nacht in mijn notitie-app typ, dingen die ik nog wil maken, schrijven, kopen, koken. Ik woon op een van de mooiste stukjes van Amsterdam, uitkijkend over de gracht. Maar wat doe ik het grootste deel van de dag? Binnen zitten. Werken. Scrollen. Uit het raam turen.

En hoewel ik weet dat wandelen me goed doet, kom ik dus zelden zomaar buiten. Wel voor allerlei afspraken, sport en boodschappen, maar wandelen zonder doel vind ik moeilijk. Ik probeer het wel, met een lekkere playlist of podcast op, maar vaak na 15 minuten bevind ik me toch weer voor mijn eigen voordeur.

Tot ik de podwalks ontdekte, waar ik verderop in mijn nieuwsbrief meer over vertel. Ze geven me net dat zetje om gewoon te gáán. Mooie verhalen in m’n oor, zonnebril op m’n snoet (en antihistamine geslikt en genoeg zakdoeken in m’n tas gepropt, want: hooikoorts), en voor ik het weet heb ik vijfduizend stappen gezet en een hele bak geschiedenis opgeslurpt.

En als ik dan thuiskom met rozige wangen en frisse ideeën, voelt mijn hoofd ineens een stuk lichter. Alsof er nét wat ruimte is bijgekomen.

Dus mocht jij ook even vastzitten — fysiek of mentaal — dan is dit je vriendelijke duwtje in de rug. En voor nu: in deze nieuwsbrief vind je weer zes tips die je hopelijk nét zo blij maken als een wandeling met de lentezon op je gezicht.

Kooktip: gnocchi 2.0, krokant uit de airfryer

Gnocchi. In de airfryer?! Mijn culinaire vriendin Denise Kortlever postte dit een tijdje geleden op Instagram en ik móest het proberen.

Ik dacht eerst: huh? Maar geloof me — holy sh*t wat is dit lekker.

Ze worden dus helemaal goudbruin en mega knapperig, een beetje zoals aardappelkroketjes uit de oven. Perfect als snelle snack of als side dish naast een salade of wat groenten.

Tip: dit werkt met koelverse én houdbare gnocchi (bij die eerste: bak ze net iets korter, bij die laatste: langer bakken en misschien iets meer olie gebruiken). Bij houdbare gnocchi zal de binnenkant wat minder fluffy zijn.

Zo doe je het:

1. Gnocchi (ongekookt!) in het airfryer-mandje met een (flinke) scheut olijfolie, zout en peper.

2. Airfryer op 190 °C.

3. Bak 10 tot 13 minuten (zie tip hierboven), schud halverwege. Ze zijn klaar als ze goudbruin en crispy zijn.

Meng daarna met versgeraspte Pecorino of Parmezaanse kaas en veel zwarte peper. Ik deed er ook nog gebakken groene asperges bij (die bakte ik los in de pan), echt een topcombi.

Sowieso is de airfryer ook briljant voor restjes pasta. Ik bak leftovers (met saus en al) dan zo’n 6 tot 8 minuten op 200 graden. Je krijgt van die knapperige stukjes (denk: de lekkere randjes van een lasagneschaal) waar je spontaan gelukkig van wordt. Extra lekker met wat geraspte kaas eroverheen. Zo verandert een doordeweeks restje ineens in iets waar je opnieuw zin in hebt.

Eettip: Onglet in Maastricht

Tja, hoe Onglet in Maastricht te omschrijven zonder te klinken als een hysterische foodie? Schier onmogelijk. Maar laat ik het zo zeggen: als ik dichterbij woonde, een grotere portemonnee had én een maag van staal, zat ik hier wekelijks.

Normaliter vind ik chefs tables of zitten op hoge krukken aan de bar niet fijn, maar bij Onglet doet het écht wat met de beleving. De reden daarvoor is simpel: de jongens aan de andere kant van de bar, waar direct de keuken is, zijn ongelooflijk lief, kundig en maken alle sfeer.

Terwijl je ze zo op hun vingers kijkt – dat lijkt ze overigens geenszins te deren – krijg je gerecht na gerecht voorgeschoteld die zó goed zijn, dat zelfs ik er gewoon stil van werd. Lokale ingrediënten, vlees van bevriende slagers, spannende combinaties, wijnen die perfect matchen, en bovenal: een vibe waar je u tegen zegt. Hartelijk, warm, zonder opsmuk. Je wil nooit meer weg.

Als ik daar ben, vergeet ik de tijd. En proef ik dingen die ik nooit eerder had geproefd — of waarvan ik niet wist dat ze zó goed konden zijn. Oja: en ik eet er altijd teveel brood met boter (ze hebben het allerlekkerste zuurdesembrood met opgeklopte sojasaus-boter), waardoor ik op een gegeven moment geen pap meer kan zeggen. Dus de truc is om een deel daarvan te laten staan. Maar dat vraagt wel héél veel zelfdiscipline, en laat dát nou net niet mijn sterkste kant zijn als er goede boter in het spel is.

📍 Onglet – Wycker Grachtstraat 27, Maastricht

(En ja, reserveren is echt een must)

moniquevanloon

A post shared by @moniquevanloon

Leestip: Wij van David Nicholls

David Nicholls ken je misschien van One Day, zijn boek dat wereldwijd vijf miljoen keer verkocht werd. De verfilming uit 2011 viel mij wat tegen, maar de Netflix-serie van vorig jaar naar aanleiding van het boek? Zó mooi gedaan. Een dikke kijktip dus – mocht je die nog niet gezien hebben.

Tijdens m’n vakantie las ik een ander boek van deze schrijver: Wij.

Het gaat over Douglas, een man die midden in de nacht door zijn vrouw Connie wakker wordt gemaakt met de mededeling dat ze hem wil verlaten. Hun zoon gaat bijna het huis uit, en zij vindt dat hun taak als ouders er wel op zit. Maar Douglas wil haar niet kwijt. En dus grijpt hij de geplande familievakantie aan als laatste redmiddel: een grote Europese reis langs Parijs, Barcelona en Amsterdam (en dan met name de bezienswaardigheden en musea in deze steden), in de hoop het respect van zijn zoon én de liefde van zijn vrouw terug te winnen.

Je voelt het al aankomen: dit gaat natuurlijk niet volgens plan. Maar dat maakt het juist zo mooi.

Wij is origineel en grappig, maar zit ook vol ongemak én hoop. Ik heb gelachen. En op het eind een traantje weggepinkt. Echt zo’n boek dat nog even bij je blijft als je de laatste bladzijde omslaat.

Leeftip: podwalks doen

Met mijn vader, liefmoeder en vriendin liep ik de Jordaan-route van Het Verhaal van Amsterdam, een podwalk van de makers van Het Verhaal van Nederland. Dikke aanrader: je wandelt zo een route door een stad, terwijl Daan Schuurmans je in je oor allerlei historische verhalen vertelt.

Wat ik er zo leuk aan vind: het is volledig op GPS, dus je hoeft niet op je telefoon te turen of afgeleid te raken — je krijgt vanzelf te horen waar je heen moet. Oortjes in, telefoon op zak en gewoon lekker lopen. En: het is helemaal gratis! Er zijn er elf in Amsterdam (de Westerpark-route over industrie en revolutie is een aanrader, evenals die over het koloniale verleden door Oost), maar ook (ver) daarbuiten; van Dokkum tot Vught.

Doe het alleen, met je lover, vrienden of familie. Ga onderweg spontaan op een terrasje zitten waar je normaal nooit komt. Kijk om je heen. En vooral: kijk omhoog. Ik woon al 16 jaar in Amsterdam, maar kwam op plekken en zag dingen op gevels die ik nog nooit eerder had opgemerkt. Zo’n middag voelt als vakantie in je eigen stad. En als bonus zet je ook nog eens een héleboel stappen.

Kijktip: seizoen 5 van L’Agence op Netflix

Ik ben al jaren verslaafd aan L’Agence, de Franse realityserie op Netflix over de familie Kretz en hun luxe vastgoedbedrijf. Zodra er een nieuw seizoen uitkomt, móet ik het meteen bingen. En ja hoor: ook seizoen 5 was weer smullen.

Waar Selling Sunset uit Los Angeles vaak verzandt in hysterische drama en nauwelijks nog om de huizen draait (eveneens best vermakelijk), focust L’Agence wél op wat ertoe doet: waanzinnige panden, interessante mensen en prachtige locaties. Met name in Parijs, maar ook elders in Frankrijk, en met elk nieuw seizoen ook steeds vaker daarbuiten. Dat laatste vind ik trouwens soms jammer. Want een charmant appartement op vijfhoog zónder lift in Montmartre vind ik interessanter om te zien dan een luxe mega-villa van twintig miljoen aan het strand. Maar goed, alsnog zeer genoten.

Bonus: het is top voor je Frans. Ik kan het inmiddels bijna volgen zonder ondertiteling. Bijna dan, hè.

Gek genoeg is er geen trailer voor het vijfde seizoen, maar deze van seizoen 4 brengt je ook in de stemming:

Shoptip: de truienontpluizer (je wist dat deze ging komen)

In mijn allereerste nieuwsbrief had ik het er al over: mijn geliefde pluizenverwijderaar. Nu is het tijd om ‘m eindelijk echt goed onder de aandacht te brengen. Dit kleine apparaatje van Philips is al jaren één van m’n favoriete gadgets, omdat -ie echt een verschil maakt. Hij haalt pluisjes, pilletjes en andere frummels van je truien, jassen, sjaals en andere kledingitems van wol, maar het werkt ook op katoen of synthetische stoffen. En daarna ziet alles er weer fris en glad uit — bijna als nieuw. Je hoeft je pluizige lievelingstrui dus niet af te danken; geef ‘m gewoon een kleine make-over met dit apparaat.

De handeling werkt trouwens verrassend rustgevend. Beetje scheren, beetje staren, beetje mindful doen met je lievelingstrui. Totale zondagmiddagvibe.

Wel een tip: haal het beschermdopje eraf. Ik stond ooit vijf minuten meditatief te ontpluizen zonder enig effect, totdat ik besefte dat ik met de deksel d’r nog op bezig was. Tja. We hebben allemaal onze momenten…

Je bestelt de ontpluizer gewoon op Bol.com en hij kost maar vijftien euro. Beste investering ooit.

Dat was ‘m weer.

Zin om even na te praten? Of om jouw favoriete airfryer-hack, eetadres of binge-serie met me te delen? Stuur me gerust een reply op deze mail, of een DM op Instagram. Vind ik onwijs leuk.

En ben je blij met deze nieuwsbrief? Stuur ‘m dan door naar iemand die ook houdt van goeie boter, gekke gadgets en parels van podcasts.

Tot volgende week!

Liefs,
Monique