Eigenlijk had ik deze restaurant-tip geheim willen houden

+ klassieke witte asperges én lieve woorden screenshotten (een instant oppepper in je broekzak)

Lieve mensen van het goede leven,

Soms ontdek ik een restaurant dat zó goed is dat ik bijna grommend op m’n stoel zit. Niet alleen omdat het eten subliem is, maar omdat ik denk: f*ck, dit wil ik eigenlijk níét met de wereld delen. Straks ontstaat er een run op, en kom ik er zelf nooit meer tussen. Egoïstisch, ik weet het. Want natuurlijk gun ik die ondernemers juist een bomvolle zaak, rijen klanten en alle lof van de wereld. En natuurlijk gun ik lezers dat ze dit soort plekken leren kennen, zodat ze er net zo gelukkig vandaan rollen als ik.

Toch wint uiteindelijk altijd het plezier van delen. Want mooie dingen moet je niet voor jezelf houden, maar keihard doorvertellen. Net als een lekker recept of een prachtig boek. En dus vind je in deze nieuwsbrief weer precies dat: wat ik zélf wil blijven rondbazuinen, zelfs als het een tikje tegen mijn eigenbelang ingaat ;-)

Eettip: het restaurant dat me van m’n sokken blies

Deze zaak in de Amsterdamse Pijp is zó goed en zó fijn dat ik jullie, lieve nieuwsbrief-lezers, dit natuurlijk niet kon onthouden.

Restaurant JA wordt gerund door Julius en Amy, een stel dat alles samen doet (zonder extra personeel!). Julius kookt in de open keuken, Amy doet de bediening én de wijn. En dat voor 18 gasten per avond! Het voelt een beetje alsof je bij vrienden aan tafel schuift, maar dan vrienden die waan-zin-nig knap kunnen koken, schenken en vertellen.

Ze serveren een vast zes gangen menu (€110) met vooral veel vis en zeevruchten, dat meedeint met het seizoen en de vangst uit de Noordzee. Denk: vis van topkwaliteit, verfijnde gerechten, belachelijk lekkere sauzen, alles tot in de puntjes verzorgd, plus een fantastische wijnkaart. De sfeer? Warm, rustig, intiem – zonder de hipsterpoespas die je in Amsterdam soms tegenkomt, maar ook zeker niet stijf of ouderwets.

Elk gerecht was raak. En ik vraag me vooral af waarom ik hier niet veel eerder heen ben gegaan. En of ik hier volgende maand weer kan eten.

Het is natuurlijk geen goedkoop restaurant, dat moet gezegd, maar dit is dus echt een dikke tip voor als je wat te vieren hebt.

📍 JA – Tweede Jan Steenstraat 3H, Amsterdam
👉 Alleen geopend op donderdag, vrijdag en zaterdag, en dus: op tijd reserveren!

Kaviaar op een toetje, veeg me op!

Kooktip: zo eet ik witte asperges ‘t liefst

Asperges zijn voor mij pure nostalgie; als geboren Brabantse ben ik ermee opgegroeid. Mijn opa en oma hadden een eigen rij asperges in de tuin, die we elk voorjaar met de familie gingen steken (met zo’n speciale schep en dan hop de grond in). Nog steeds, als ik in het voorjaar bij mijn vader ben, rijden we samen naar de lokale teler voor de meest kraakverse asperges. Die geur… dat is gewoon de lente.

Dit is hoe ik ze thuis het allerliefst maak – klassiek, maar dan wel met een paar van mijn eigen tweaks.

• Asperges schillen en koken in goed gezouten water, samen met de schillen en kontjes (die vis je er daarna uit, het kookvocht kun je later als basis gebruiken voor aspergesoep!). Voeg ook een schepje suiker en een paar peperkorrels toe. Ik kook ze zo’n 10-12 minuten, zet dan het vuur uit en laat ze nog 5 minuten in het hete water staan. Zijn ze dik? Dan ietsje langer. Ik hou van goed gare asperges; lekker zacht en sappig.

• Krieltjes koken tot ze nét gaar zijn. Droogstomen en daarna goudbruin bakken in de airfryer, oven of koekenpan in veel boter/olie.

• Eitjes kook ik in 7 minuten precies zoals ik ze wil hebben: nét tussen zacht en hard in. Daarna pellen en doormidden snijden.

• Ham haal ik bij de slager: mooie achterham of schouderham. Ik snijd die in dunne reepjes.

• En dan de hollandaisesaus. Ik maak altijd deze supersnelle versie met de staafmixer. Foolproof en in één minuut klaar. Wel echt goede kwaliteit boter gebruiken!

• Ik maak het bord af met verse dragon (peterselie is klassiek, maar ik vind dragon lekkerder) en een flinke draai zwarte peper en flaky sea salt.

Leestip: The Seven Husbands of Evelyn Hugo van Taylor Jenkins Reid

Ik heb dit boek inmiddels twee keer gelezen en zou zó weer opnieuw beginnen. Alles zit erin waar ik van smul: old Hollywood glamour, films, journalistiek, en een vleugje queerness. Heerlijk ook dat het verhaal zich uitstrekt over decennia; ik ben dol op boeken die een groot tijdsbestek omarmen en je helemaal meenemen door de jaren heen.

Het verhaal volgt Evelyn Hugo, een filmicoon die op 79-jarige leeftijd besluit eindelijk eerlijk te zijn over haar leven vol roem, schandalen en verborgen liefdes. Ze kiest de onbekende journalist Monique Grant uit om haar memoires op te tekenen, en die gesprekken tussen de twee zijn zó meeslepend dat je steeds denkt: okee, nog één hoofdstukje dan…

Ik las zelf de Engelse versie, maar er is ook een vertaalde versie in het Nederlands.

Not so fun fact: Netflix kondigde in 2022 aan dat ze het boek zouden verfilmen, maar anno 2025 is er nog steeds geen concreet nieuws over verschenen.

Leeftip: maak een mapje vol lieve woorden

Ik kan twintig jaar aan publicaties, drie boeken en een mailbox vol positieve feedback hebben (en dik twee jaar aan therapie om mezelf een leuker mens te leren vinden) – maar ja hoor, één zuur DM’tje en hoppa: zelfvertrouwen door de plee. Of ik heb één meningsverschil met iemand en ik ga meteen twijfelen aan ALLES. Of ik word gewoon wakker met het gevoel: alles is vandaag stom (hormonen?! geen idee, maar fijn is het niet).

Daarom heb ik al zeker tien jaar een mapje in m’n telefoon met screenshots van lieve dingen, om er af en toe bij te pakken. Als iemand iets zegt wat zó fijn is om te horen, dan maak ik er een notitie of screenshot* van. Ik houd ze bij in de notitie-app van m’n iPhone. Die staat inmiddels vol met hartverwarmende appjes, DM’s, mailtjes en zelf uitgeschreven berichtjes. Van vrienden, collega’s, soms van onbekenden. Kortom: alles waar ik ooit een beetje van ging glimmen, gaat erin. Ook lieve dingen die je tegen jezelf zegt, kun je erin zetten.

*Tip voor als je die screenshots een beetje omslachtig vindt: berichtjes in WhatsApp een sterretje geven werkt ook, die kun je dan makkelijk terugvinden.

En echt, dit is zo’n lifesaver. Want op een rotdag vergeet je soms gewoon even hoe leuk, lief, grappig, slim (vul maar aan) je bent. Je hoofd maakt je dan wijs dat je niks voorstelt. Maar als je dat mapje opent, word je even keihard herinnerd aan al het positieve. Het haalt je uit die neerwaartse spiraal en geeft je net dat zetje dat je nodig hebt om weer te denken: oh ja, ik ben eigenlijk best oké.

Kijktip: Space Savers op YouTube

Ik ben geobsedeerd door deze YouTube-serie van Architectural Digest. Drie interieurontwerpers krijgen dezelfde lege ruimte en mogen ‘m digitaal inrichten in hun eigen stijl. Geen werkelijke verbouwing, maar alles wordt prachtig gerenderd. Echt smullen. Creativiteit op z’n best – en er komen steeds drie zúlke verschillende designs uit.

Dit zijn mijn favoriete afleveringen:

Shoptip: mijn favoriete koksmes

Ik heb het geluk gehad dat ik door de jaren heen flink wat messen heb verzameld. Maar het mes dat ik uiteindelijk tijdens het koken áltijd pak? De Mac Superior Santoku van 17 cm. Niet te zwaar, niet te groot, niet te klein, superscherp (ik slijp ‘m zelf, al moet ik ‘m écht eens professioneel laten slijpen…) en perfect voor zowat alles: van een hele kip tot een komkommer.

Het is een handgemaakt mes uit Japan, maar hij kost toch ‘maar’ 80 euro. Nee, niet spotgoedkoop, maar dit is echt een mooie prijs voor een mes van deze kwaliteit. Tuurlijk, je kunt bij een willekeurige winkel een mes voor een paar tientjes halen, maar reken maar dat je daar veel sneller van baalt omdat -ie bot wordt. Deze gaat bij goed onderhoud echt járen mee.

Je koopt ‘m onder andere via Meesterslijpers, wat sowieso een heerlijke webshop (en fysieke zaak, op de Amsterdamse Kinkerstraat) is. Echt een snoepwinkel. En ze graveren je mes bovendien gratis! Ook een heel leuk cadeau (moet je er wel een muntje bij geven…).

Mijn complete messencollectie (al liggen er ook nog een paar in de keukenlade…)

Dankjewel dat je weer mee las. Blijf ontdekken, lekker eten en een beetje lief zijn voor jezelf. En deel vooral jouw favoriete restaurants met mij (via een reply op deze mail of in een DM op Instagram).

Liefs,
Monique